Υπαρξιακές αναζητήσεις
 |
| Μια χούφτα Αιγαίο-Χίος Πηγή: http://girizo.blogspot.com/ |
Παρότι δεν είμαι πλέον σπουδαστής, τότε συνήθως οι περισσότεροι έχουμε υπαρξιακά θέματα, τα υπαρξιακά μου ερωτηματικά συνεχίζουν να με ταλανίζουν, καθώς επίσης και ο ρόλος της πίστης μας σε κάτι υπέρτατο στο οποίο, όπως η πλειοψηφία πιστεύει, οφείλουμε την ύπαρξή μας. Το θέμα από μόνο του είναι τεράστιο και σίγουρα δε θα μπορούσα να λάβω απαντήσεις μέσα από λίγες γραμμές. Ποιητική Αδεία λοιπόν, διατυπώνω κάποια από τα πολλά ερωτήματα στα οποία δεν έχω βρει ή ακούσει ακόμη πειστικές απαντήσεις.
Γιατί έπρεπε να συμβούν όσα μέχρι σήμερα έχουν συμβεί, και όσα πρόκειται να συμβούν, για να φθάσουμε, άγνωστο πότε, στην ημέρα της τελικής κρίσης όπου ο καθένας μας θα λάβει το χρίσμα του «καλού» ή του «κακού» και θα του αποδοθούν τα κατά τα πεπραγμένα του; Ποιο δηλαδή το όφελος, ή ποια αξία έχει για το Θεό η όλη γνωστή στον Ίδιο γήινη ανθρώπινη διαδρομή, (ας σκεφτούμε ότι, από καταβολής ανθρώπου, έχουμε έναν ασύλληπτο αριθμό νεκρών από αρρώστιες, θρησκευτικούς-οικονομικούς πολέμους, ατυχήματα, μεταξύ των οποίων πλειάδα αθώων παιδιών), αφού κατά την αποφράδα όπως λέγεται ημέρα θα Καταλήξει στη γνωστή ετυμηγορία; Δηλαδή, «Σύμφωνα με τα έργα σας, εσείς θα πάτε στον Παράδεισο, οι δε υπόλοιποι θα πάτε στην Κόλαση». Παρενθετικά αναφέρω ότι η ελπίδα και ευχή κάθε πατέρα είναι τα παιδιά του να γίνουν καλοί άνθρωποι, να δημιουργήσουν οικογένεια και γενικά να προκόψουν στη ζωή τους, τηρώντας τις κοινά αποδεκτές αξίες και τους άγραφους ή γραπτούς νόμους περί τάξης και ηθικής. Οι γονείς στενοχωρούνται όταν κάτι δεν πάει καλά με τα παιδιά τους και προσπαθούν, χωρίς τα ίδια να το ζητήσουν, να προσφέρουν την όποια βοήθειά τους χωρίς από την άλλη να απαιτούν συνεχώς τις ευχαριστίες τους (το προαναφερθέν μάλλον είναι εξαίρεση του κανόνα, αλλά κατά την άποψή μου καλώς είναι). Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί ο Θεός δεν Έφτιαξε έτσι τους ανθρώπους, τον κόσμο γενικότερα, ώστε όσοι παραβαίνουν τις εντολές Του, να τιμωρούνται παραδειγματικά σ’ αυτή τη ζωή, οι δε υπόλοιποι να απολαμβάνουν την εύνοιά Του ζώντας γεμάτοι ευτυχία και αγάπη; Ο Θεός, ως Πανάγαθος και Φιλεύσπλαχνος (οι λέξεις διατυπώνονται με κάθε σεβασμό) πως θα Αντέχει, μετά το αποτέλεσμα της τελικής κρίσης, να Βλέπει τα παιδιά Του που αμάρτησαν να βασανίζονται στην αέναη κόλαση; Και πόσο θα Αντέξει να τα Βλέπει σ’ αυτήν την κατάσταση; Ποια θα είναι τα συναισθήματα Του με όλο το σκηνικό που θα Βιώνει αιωνίως; Δε θα ήταν προτιμότερο να τιμωρούμεθα άμεσα και να εγκαταλείπουμε άπαξ και δια παντός το πλανητικό μας σύστημα που τόσο γενναιόδωρα μας προσφέρθηκε;
Προσωπικά θεωρώ, με όσο μυαλό-ευφυΐα μου έχει απομείνει, αφύσικη ή εκτός Θεϊκής προθέσεως μια τέτοια εξέλιξη, η οποία δε συνάδει με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν αποδοθεί στην Υπέρτατη Δύναμη. Ο κόσμος ζει συνεχώς με το φόβο της τιμωρίας λόγω της ενδεχόμενης παράβασης των άπειρων κανόνων που έχουν θέσει οι θρησκευτικοί μας ταγοί, με αποτέλεσμα οι τύψεις να βασανίζουν συνεχώς τους απλούς ανθρώπους, για οτιδήποτε, δεν έχει σημασία αν είναι σημαντικό ή ασήμαντο, αρκεί που είναι εκτός των γραπτών κανόνων. Ας σημειώσουμε εδώ ότι, μετά τον Ιησού Χριστό, έχουν γραφτεί αναρίθμητες γραμμές κανόνων-προσευχών που πρέπει κάθε πιστός να τηρεί με ευλάβεια εάν επιθυμεί να πάει στον παράδεισο. Ο Ιησούς Χριστός δεν χρειάστηκε να γράψει το κήρυγμα Του, έδωσε εντολή στους αποστόλους Του να το πράξουν, μήπως όμως έγινε κατάχρηση της εν λόγω εντολής;
Τα υπαρξιακά μας προβλήματα είναι πάρα πολλά. Κάποιοι άνθρωποι αρκούνται στο "πίστευε και μη ερεύνα", κάποιοι άλλοι αναζητούν απαντήσεις μέσα από συζητήσεις με ειδικούς ή μέσα από τις ήδη εκφρασμένες απόψεις των κατά καιρούς φιλοσόφων. Πιστεύω ότι αξίζει η αναζήτηση, γιατί έχουμε να κάνουμε με την αέναη επιθυμία μας να μάθουμε το πως και το γιατί. Οι προτροπές του Ιησού Χριστού για ενάρετη ζωή ήταν χωρίς αμφιβολία χρήσιμες, και όσοι τις ακολούθησαν έδωσαν πραγματικό νόημα στη ζωή τους. Εντούτοις, για μένα τουλάχιστον, τα παραπάνω ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Αρκετοί βέβαια θα πουν: "άνθρωπε μου βρήκες την ώρα και τη στιγμή να μας ζαλίσεις με τις υπαρξιακές σου αναζητήσεις; Δεν αναζητάς καλύτερα τρόπους να λύσεις τα καθημερινά σου προβλήματα; Για τα υπόλοιπα έχει ο Θεός".
Κι' εγώ θα πω στους έχοντες την υπομονή:
Φίλοι μου, όντως συνταξιούχος (sixty one), διαθέτω αρκετό χρόνο για αναζητήσεις, ταπεινά λοιπόν ζητώ τη βοήθεια εκείνων που έχουν παρόμοιους προβληματισμούς και χρόνο να πουν την άποψη τους. Λέτε να βγάλουμε επιτέλους κάποια άκρη; (δύσκολο το βλέπω).
Υ.Σ.: Ας προσεγγίσουμε ερωτήματα και απαντήσεις μέσα από τη σκοπιά της Χριστιανικής διδασκαλίας, χωρίς φαρισαϊσμούς ή προκαταλήψεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
- Scorpion49
- "Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"... Νίκος Καζαντζάκης
4 σχόλια:
Η διαπίστωση του "προβλήματος" είναι και η αρχή της επίλυσης του.
Δεξιά γράφετε: "Όσο περισσότερο βασίζεσαι σε δυνάμεις έξω από σένα, τόσο περισσότερο εξουσιάζεσαι από αυτές" Harold Sherman
@Αγαπητέ Ανώνυμε,
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου, αλλά και για την εύστοχη διαπίστωσή σου.
Προσωπικά πιστεύω πως αν υπάρχει κάποιο "ανώτερο" ον εκεί πάνω, λίγο θα το νοιάζει τι περιλαμβάνει το διαιτολόγιο μας κι αν ανάβουμε κεριά και λιβάνια!
Είναι απορίας άξιο πως όλες οι θρησκείες ξεκινάνε από την αγάπη και έχουν καταλήξει να χωρίζουν τον κόσμο σε στρατόπεδα. Γεμίζουν τους πάντες ενοχές για το πως θα επιλέξουν να ζήσουν τη ζωή τους και διδάσκουν τρόπους για την είσοδο στον παράδεισο όταν ακόμα και οι ίδιοι δεν πράττουν αυτά που λένε.
Είναι τεράστια η κουβέντα πάντως για μένα εδώ είναι ο Παράδεισος αλλά και η Κόλαση. Κοινότυπο αλλά το πιστεύω.
@Αγαπητέ Εκείνε: Σ’ ευχαριστώ που είσαι ένας εκ των δύο που τόλμησε να σχολιάσει ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Πιστεύω ότι είμαστε ασήμαντοι μα ταυτόχρονα και πολύ σημαντικοί μέσα στο όλο οικοδόμημα που λέγεται Σύμπαν και δε θα πάψουμε ποτέ ως είδος να έχουμε τα όποια υπαρξιακά μας ερωτηματικά, αρκεί στην αναζήτησή μας αυτή να μην υπάρχει αλαζονική ή εγωιστική διάθεση-συμπεριφορά. Φορτώνουν λοιπόν τους πιστούς με ενοχές γιατί αυτό επιτάσσει το προσωπικό τους συμφέρον, παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους διδάσκοντες ζουν άνομα και χωρίς καμία ενοχή. Ας πάνε να γίνουν σκήτες στη Μονή της Αγίας Άννης, στο Άγιο Όρος, να δουν πως ταλανίζονται οι άνθρωποι για να πλησιάσουν και να κατανοήσουν το Θεό!!
Είμαι απόλυτα σύμφωνος με την απάντηση που δίνεις στην τελευταία σου παράγραφο.
Δημοσίευση σχολίου