"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"
"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών"
Έχει άραγε αξία στις ημέρες μας η ως άνω ρήση του Ιησού Χριστού; Νομίζω πως ναι, αλλά διαφορετική από εκείνη της πρωτοτύπου ρήσης. Ο Κύριος εννοούσε ότι οι ανάπηροι σωματικά και ψυχικά έχουν μια θέση στην αιώνια ζωή. Οι ανά τον κόσμο ανάλγητοι ισχυροί της νέας τάξης πραγμάτων, θεωρώντας μας όλους ανάπηρους τουλάχιστον ψυχικά-νοητικά, προσφέρονται, σώνει και καλά, να μας σώσουν από τον εκτροχιασμό της υπερκατανάλωσης αγαθών και της όποιας έκκλητης ζωής στην οποία βέβαια οι ίδιοι έντεχνα μας οδήγησαν. Φυσικά επικαλούνται την ελευθερία της επιλογής. Ισχυρίζονται ότι κανείς δεν μας ανάγκασε να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε. Ποιος άραγε έχει φροντίσει να μην παράγουμε τόσα προϊόντα όσα καταναλώνουμε; Ποιος ελέγχει την όλη διαδικασία παραγωγής- κατανάλωσης; Ποιος έχει συμφέρον από την εν λόγω υπερκατανάλωση; Ποιος τελικά μας δίδαξε τον εν λόγω τρόπο ζωής; Καιρός λοιπόν οι λαοί ανά την υφήλιο να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, σχετικά με την ευκολία της άκριτης απορρόφησης των εκπεμπόμενων μηνυμάτων για δήθεν αιώνια ευημερία και για δήθεν ίσες ευκαιρίες πραγματοποίησης του λεγόμενου «American Dream» και να πάρουν τις αποφάσεις τους. Ναι, θέλουμε καλλίτερη ποιότητα ζωής που να βασίζεται στους κόπους και στην αξία μας, δεν θέλουμε ευνοϊκή μεταχείριση, δεν θέλουμε επίσης την όποια κακομεταχείριση. Ποιος τους εμπόδισε να κερδίζουν από την επιχειρηματικότητά τους; Ας ασκήσουν επιτέλους το επιχειρείν με όρους διαφάνειας και όχι με όρους προσέγγισης ή και εξαγοράς του πολιτικού κατεστημένου. Ας διαγωνιστούν μεταξύ τους τίμια ώστε ο καλύτερος και χρησιμότερος για τον τόπο να αναδεικνύεται νικητής για να πάει κάποτε ο τόπος μπροστά. Πρέπει και οι εργαζόμενοι να έχουν θέσεις όχι μόνο όσον αφορά τα εργασιακά-μισθολογικά αλλά και για τον τρόπο βελτίωσης της παραγωγής και ανταγωνιστικότητας των προϊόντων που παράγουν με το μόχθο τους. Η διεκδίκηση των εργαζομένων για καλύτερους όρους δουλειάς και αξιοπρεπών αμοιβών δεν βλάπτουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα του παραγόμενου προϊόντος. Είναι προφανές ότι αρκετοί πολιτικοί αλλά και επιχειρηματίες ζητάνε να πάρουν πίσω όλα τα κεκτημένα εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα. Πίσω λοιπόν στον εργασιακό μεσαίωνα και μέλλον δόξης λαμπρόν για τον όποιο εκμεταλλευτή. Η εργασία συμβάλει καθοριστικά στην επίτευξη των κερδών τους και γι’ αυτό θα πρέπει να σκεφτούν ότι αναλογεί και στους εργαζόμενους το μερίδιο εκείνο του κέρδους που θα τους επιτρέψει να ζουν με αξιοπρέπεια. Διαφορετικά ας εισαγάγουν σε όλες τις φάσεις της παραγωγής Robots και ας ψάχνουν μετά αγοραστές να πουλήσουν τα καλούδια τους.
Εν κατακλείδι, ας μην τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να ασελγούν επί των λεγόμενων πτωχών τω πνεύματι. Για να το επιτύχουμε θα πρέπει να κάνουμε το δικό μας δύσκολο οδοιπορικό προς τη γνώση της αλήθειας και την κατανόηση των κινήσεων-ενεργειών που μας οδηγούν σε καταστάσεις ομηρίας και εξαθλίωσης.
Κωνσταντίνος Βολανάκης
- Αραγμένα καράβια -
Λάδι σε μουσαμά, 112 εκ. x 212 εκ.
Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας
Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου
Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας
Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου
Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1837 και απεβίωσε στον Πειραιά στις 29 Ιουνίου του 1907. Υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχους ζωγράφους τής εποχής του. Η πλειοψηφία των έργων του αναφερόταν στη θάλασσα και τους ταξιδιώτες της. Σήμερα έναν αιώνα μετά το θάνατό του τα έργα του είναι περιζήτητα και πωλούνται έναντι κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ή και εκατομμυρίων. Τι ειρωνεία, εν ζωή συντηρούσε με μεγάλη δυσκολία την εξαμελή οικογένεια του και μετά θάνατον…..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
- Scorpion49
- "Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"... Νίκος Καζαντζάκης